Mijn allereerste marathon in New York met 03:45:38 als eindtijd!
New York: mijn eerste marathon!
Waar zal ik beginnen! 馃槈 Allereerst zal ik even teruggaan naar het verleden! Mijn allereerste halve marathon heb ik ongeveer een halfjaartje geleden gelopen met mijn vader, tijdens de CPC Loop in Den Haag op zondag 12 maart 2023. Ik droomde toen stiekem al van het lopen van een marathon en mijn vader gaf aan dat dit zeker een realistisch doel zou zijn, nadat ik meerdere halve marathons in de benen had zitten. Stiekem was ik al aan het kijken naar een mooie plek om mijn eerste marathon te lopen en ik had Athene op het oog! De Athens Authentic Marathon is namelijk wel echt een klassieker en de ‘moeder van de marathons’. Ook gingen mijn ouders en ik vroeger vaak op vakantie naar 茅茅n van de Griekse eilanden, waardoor Griekenland toch een speciaal plekje heeft ;).
Enfin, mijn vader heb ik zo ver gekregen om samen met mij een marathon te gaan lopen. Hij heeft er immers al 12 stuks in de benen zitten, dus voor hem zou het geen probleem zijn! Het enige waar we tegenop keken is dat er in Athene erg veel hoogtemeters zijn en dit zou niet heel handig zijn voor mij, aangezien ik totaal geen ervaring heb met de marathonafstand. En ik wil er natuurlijk wel een goed en positief gevoel aan overhouden! Kort erna benoemde mijn vader New York; dit was voor hem altijd al een droom alleen het was er nooit van gekomen. En tja, als je mij 茅茅n vinger geeft, dan grijp ik de hele hand! Dus kort erna hadden we geboekt ;). Op naar New York! Mijn vader heeft ook een 12-weeks schema gemaakt die ik netjes en braaf heb gevolgd als voorbereiding op NYC. Over dit schema zal ik een aparte post maken, want daar is ook een hoop over te vertellen. Voor nu zal ik verder ingaan op de marathon zelf en hoe ik het heb ervaren!
De reis naar New York
Op woensdag 1 november 2023 was het dan zo ver; de reis naar New York kon beginnen! Na een vlucht van 6 uurtjes kwamen we aan in New York en natuurlijk is er een tijdsverschil aanwezig van toen nog 5 uur vanwege de wintertijd, wat betekent dat het in NYC 5 uur vroeger was dan in Nederland. We hebben op de eerste aankomstdag de stad even verkend, Times Square natuurlijk even bezocht aangezien ons hotel daar vlak naast zat, en we zijn ergens wezen eten. De pro tip van de gehele reis was om niet te laat gaan slapen (rond 22u), om een beetje de Nederlandse tijd nog aan te houden zodat we op de marathondag geen problemen zouden ondervinden met het vroege opstaan.
Op de dagen die volgden (woensdsdag t/m zaterdag) hebben we ons startnummer opgehaald in het Jacob Javits Convention Centre, heb ik de gehele Expo leeggekocht ;), zijn we veel uiteten geweest, hebben we hardgelopen in Central Park samen met TUI, en hebben we het Empire State Building bezocht om te genieten van het prachtige uitzicht. Om de benen te sparen v贸贸r de marathondag hebben we nog een boottochtje gemaakt langs alle 5 ‘boroughs’ en langs het Vrijheidsbeeld. Ik moet zeggen dat ik op dat moment wel een beetje bang werd van het zien van de steile bruggen ;). Ook hebben we vaak de e-bike gepakt, om lekker door NYC te touren per fiets! En tot slot, na de marathon hebben we nog wat viewpoints bezocht zoals het Dumbo Manhattan Bridge Viewpoint, de Brooklyn Bridge, en hebben we als kers op de taart nog een Amerikaanse Baseball game bijgewoond waar de NY Knicks speelden tegen de LA Clippers.
Een hoop activiteiten! De avond v贸贸r de marathon hebben we wijselijk wat pasta gegeten bij een leuk restaurantje en toen begonnen de zenuwen al aardig op te treden bij mij. Het boottochtje eerder op de dag liet namelijk zien dat de bruggen toch wel erg steil zijn dat maakte me erg bang en zenuwachtig ;). Mijn vader en ik hadden het ook nog over onze eindtijden en onze doelen. We hadden sowieso vooraf besloten om op ons eigen tempo te gaan lopen, aangezien we allebei een andere race-opbouw hebben. Zo is mijn vader wat meer een voorstander van het snelle starten en tegen het einde wat meer verval hebben, terwijl ik meer van het constante lopen ben. Ik loop het liefst op een bepaalde pace gedurende de gehele wedstrijd, en als ik met mijn vader mee zou gaan dan zou ik voor mijn doen te snel starten, wat het niet leuker zou maken ;).
Ook vroeg ik aan hem wat een range zou zijn qua tijden waarbinnen ik kon finishen. Hij gaf aan dat hij verwachtte dat ik tussen de 03:45:00 en 04:15:00 zou finishen (een groot tijdsbestek, ik weet het ;)) en dat ik me vooral niet moest focussen op een bepaalde eindtijd. Het is tenslotte mijn eerste marathon en je weet niet wat er allemaal kan gebeuren. En zo ging ik er ook in; onbevangen, alles op mij af laten komen, en we zien het wel. Enigszins zenuwachtig, anderzijds; wat kan er misgaan? Ik heb de trainingen netjes gevolgd en ik zou het moeten kunnen. Let’s go!
Raceverslag: zondag 5 november 2023
De uren v贸贸r de race
De racedag! De wekker ging al erg vroeg om 05:00 NYC tijd en om 05:45 gingen we samen met TUI richting de opstapplaats van de bussen. De bussen zouden ons naar het startterrein op Staten Island brengen, waar we de komende uurtjes v贸贸r de marathon zouden gaan spenderen. Aangezien we zo vroeg werden opgehaald met de bus konden we niet meer ontbijten in het hotel, maar we hadden gelukkig zelf wat geregeld. Zo hadden we yoghurt met muesli mee en nog wat broodjes met licht verteerbaar beleg. Preparation is key! 馃槈 Eenmaal aangekomen op Staten Island moesten we door een hoop security en alles was enorm goed en effici毛nt geregeld. Iedereen mocht 茅茅n plastic tas mee met daarin allerlei spulletjes zoals een deken om jezelf warm te houden, eten, drinken, noem maar op.
Op het moment dat we op het startterrein waren was het eigenlijk alleen maar wachten, wachten en nog eens wachten! Wij waren er als 茅茅n van de eersten maar het werd al steeds drukker. We waren er om ongeveer 06:00 en om 09:00 mochten we ons startvak in, want onze start was om 09:45 (wave 2, pink corral). Zelf had ik een oud trainingspak aan en een oude winterjas met sjaal over mijn race outfit, om maar warm te blijven. Het was in principe niet erg koud, maar zo vroeg in de ochtend en tijdens het stilzitten kan je snel afkoelen en dat willen we natuurlijk niet!
Rond 09:00 mochten we ons startvak in en vanaf dat moment begon iedereen zich ook klaar te maken voor de race, door alle oude kleding uit te doen en in de doneerbakken te stoppen. Nog een laatst bezoekje aan de Dixie (na een halfuur te hebben gewacht ;)) en we zijn ready to go! Vanaf dat moment liet ik alles op me afkomen; gewoon wandelend naar de start en vertrouwen hebben in een goede afloop.
De race
Het startschot klonk en vaders en ik namen afscheid van elkaar! Daar ging hij, in zijn blauwe TUI shirtje ;). Aangezien we via TUI deze reis hadden geboekt kreeg iedereen ook een mooi blauw TUI shirtje met zijn/haar naam erop, dus daardoor konden we iedereen goed herkennen! Mijn vader was al gauw niet meer te zien in de mensenmenigte en ik stond er helemaal alleen voor samen met mijn paarse hardloopschoenen ;).
De eerste mile was gelijk al steil omhoog op de Verrazano-Narrows Bridge en ik kreeg het advies om niet gelijk te wild van start te gaan van mijn vader. De benen zijn natuurlijk nog fris en iedereen heeft er zin in, dus je merkt amper dat je omhoog gaat. Toch wil je jezelf niet direct stuklopen, aangezien je daar last van kan krijgen tegen het einde van de race. Toch liep ik in een aardig lekker tempo, sneller dan verwacht, en heb ik dat gewoon volgehouden. Aangezien dit mijn eerste marathon is had ik niet per se een tijdsdoel, maar toch wilde ik wel graag onder de 4 uur finishen omdat ik het idee had dat dat wel moest lukken! De pace waar ik graag op wilde rennen was 05:30, alleen in de eerste kilometers van de race zat ik daar al dik onder. Ik klokte continu tijden dan 05:10, 05:15, et cetera. Ergens maakte ik me wel zorgen, aangezien ik bang was dat ik dit ergens zou moeten terugbetalen aan het einde van de race. Of dat moment ook kwam? Wie weet! 馃槈
De kilometers erna was het een kwestie van ‘kilometers rijgen’; constant en steady blijven lopen, om de 8KM ongeveer een SIS gelletje nemen en Aquarius blijven drinken. De Verrazano-Narrows Brigde was de eerste brug, waarna we bijna een halve marathon in Brooklyn hebben hardgelopen. Na Brooklyn gingen we richting Queens en toen waren we al op de helft van de marathon. Het ging nog steeds enorm goed en ik had nog steeds mijn te snelle pace volgehouden. Wel liet ik het tempo af en toe iets zakken als het wat steiler omhoog ging, maar ik pakte de draad weer goed op tijdens het dalen. Wel merkte ik dat ik wat meer water en energy drink had moeten pakken, aangezien ik het met 茅茅n flesje Aquarius van 500ML had volgehouden tot aan de halve marathon wat natuurlijk erg weinig is. Er werd ons verteld dat je per uur hardlopen ongeveer 1L aan vocht verliest, dus dat moet natuurlijk goed worden aangevuld. Ik heb vanaf dat moment bij elke drankpost water of Gatorade gepakt, om maar te blijven aanvullen. Gelukkig hebben ze bij de NYC Marathon bij elke mile drinken staan, dus aan niets kom je tekort ;).
En toen kwam het moment van de Queensboro Bridge… De gevreesde brug! Ik was al ietwat vermoeider wat natuurlijk logisch is en bij deze brug was het ietwat afzien. Korte pasjes maken, het tempo iets laten afzakken, en dan komt het goed. Op het moment dat ik dacht dat er geen einde aan de helling zou komen waren we opeens op het toppunt en konden we dalen, wat een mooie beloning was! Het tempo van 05:20 ongeveer kon ik nog goed volhouden en ik was de man met de hamer nog niet tegengekomen ;). Wel was ik een beetje bang voor de eerstvolgende brug, aangezien ik de bruggen niet heel goed meer trok. De support was trouwens s煤per en onbeschrijfelijk! Het geschreeuw, de aanmoedigingen en de sfeer. Onbeschrijfelijk; de mensen trekken je er echt doorheen!
Rond de 20e mile was daar de Willis Avenue Bridge en vlak voor de brug stond er iemand met een aanmoedigingsbord met daarop geschreven ‘je hebt de Queensboro Bridge overleefd, dus je overleeft deze ook!’. We zaten toen al op 32KM en mijn verste afstand wat ik had getraind was 35KM, waardoor ik met vertrouwen deze brug oprende. De brug was gelukkig een stuk korter en ik bleef gewoon maar genieten van de omgeving en van het feit dat ik gewoon in NYC aan het hardlopen was! Mijn instelling tijdens de marathon was ook om het op te delen in blokken van 5KM en om door te gaan tot de 35KM en om het vanaf dat moment echt als race te zien; aangezien alles boven de 35KM een magische en nieuwe grens voor mij was.
Vanuit The Bronx gingen we nog over de Madison Avenue Bridge en toen vervolgden we onze weg naar Manhattan. In Manhattan gingen we over de 5th Avenue richting het Central Park en daar waren toch een paar steile hellingen! Ik werd wat vermoeider, wat minder scherp, en merkte dat ik mijn 4e gelletje amper nog in kon nemen. Wel had ik nog steeds de motivatie en drive om door te gaan en ik had nog nergens last van, behalve dat ik de hellingen wat minder goed aankon. Ter voorbereiding op deze marathon heb ik namelijk met vaders meegedaan aan een trailrun en daar ben ik enorm diepgegaan, maar toch heb ik niet opgegeven (iets met verkeerd schoeisel, een te lange afstand en het niet gewend zijn aan trailruns ;)). Tijdens de marathon dacht ik voortdurend ook na over hoe ik me voelde en continu dacht ik in mezelf; ik voel me veel beter dan tijdens die trailrun, dus ik ga het gewoon volbrengen!
Ook goed om te weten: mijn Garmin geeft geen gemiddelde pace aan, maar de actuele pace (wat ik fijn vind!). Ik had daardoor geen idee op welke eindtijd ik exact zou uitkomen, maar ik wist wel dat ik mooi op schema lag voor een sub4 tijd. Ook had ik van de marathon een ‘pace bandje’ gekregen met daarop tussentijden per 5KM met de tijd die je dan moest hebben gelopen, voor een bepaalde eindtijd. Zo heb ik het bandje met 03:55:00 als eindtijd omgedaan en ik merkte dat ik continu speling aan het opbouwen was, tot wel 10 minuten aan winst.
In het Central Park was het einde bijna in zicht en ik merkte dat ik dat ik dolgraag de finish wou bereiken, want ik vond het wel mooi geweest ;). Eenmaal over de finish kwam ik erachter wat mijn tijd was en dat had ik nooit durven dromen! 03:45:38! Ik wist dat ik goed op schema lag, maar zo goed had ik nooit verwacht! Mijn vader stond op me te wachten na de finish, iets waar ik ook verbaasd over was, aangezien ik had verwacht dat hij allang gefinisht zou zijn. Hij zat ‘maar’ 6 minuten voor mij en hij had een eindtijd van 03:39:23! Hij was enorm trots en ik natuurlijk ook op hem en samen liepen we strompelend het startgebied uit ;).
Omdat ik iets te weinig heb gedronken gedurende de race merkte ik direct na de finish dat ik enorm duizelig werd. Ik ben toen gelijk gaan zitten en kreeg drinken aangeboden, waardoor het gelukkig wat beter ging! Een tip aan eenieder is daarom dan ook om echt genoeg te drinken, want anders dan krijg je dit soort praktijken! De vrijwilligers waren enorm behulpzaam en lief en zorgden ervoor dat iedereen goed werd geholpen. Zo zagen ze dat het wat minder ging bij mij en hielpen ze me helemaal omhoog (ja, deze niet-glamorous informatie hoort ook bij het lopen van een marathon ;)) en deden ze de poncho bij me om.
Ik zal het verder kort proberen te houden want dit is al enorm veel tekst en informatie! Ik had mij in ieder geval geen betere eerste marathon en eindtijd kunnen wensen! Om dit samen met mijn vader in New York te mogen doen is bizar gaaf en het was een super trip! Stiekem mis ik het enorm, maar ik kijk ook uit naar de volgende tripjes (die al zijn gepland) ;).
Tot de volgende!
